Historia szkoły

Historia Szkoły Podstawowej nr 28 im. Kornela Makuszyńskiego w Poznaniu

Początki szkolnictwa w Kiekrzu sięgają okresu zaborów. Inicjatorem powstania nowej placówki oświatowej był ks. Wojciech Stefański, wieloletni administrator kierskiej parafii. W 1836 r. zwrócił się on w oficjalnym piśmie do konsystorza arcybiskupiego w Poznaniu z planem wybudowania budynku szkolnego. Dzięki parafialnym środkom, wsparciu miejscowych rodzin oraz pomocy finansowej urzędu rejencyjnego w Poznaniu oraz landrata poznańskiego, w latach 1840-1841 postawiono drewniany budynek szkolny na ziemi kościelnej.

Do nowo powstałej szkoły uczęszczały dzieci z Kiekrza, Starzyn, Rogierówka, Psarskiego, Wielkiego, Małego, Strzeszunka oraz Chyb. Pierwszym jej inspektorem był główny założyciel, czyli ks. Wojciech Stefański. W kolejnych latach społeczność szkolna stopniowo się rozrastała. W 1863 r. do kierskiej szkoły uczęszczało 82 uczniów, natomiast w 1873 r. liczba ta zwiększyła się do 115.

W okresie zaborów w Kiekrzu istniała jeszcze druga szkoła, do której uczęszczała młodzież wyznania ewangelickiego. Miało to związek z powiększającą się liczbą rodzin niemieckich. Rok przed wybuchem I wojny światowej do szkoły ewangelickiej uczęszczali uczniowie z 60 rodzin niemieckich.

Wraz z końcem I wojny światowej w 1918 r. język niemiecki, którym wykładano w Katolickiej Szkole w Kiekrzu, został zastąpiony polskim. Symbolicznym aktem przejęcia szkoły przez administrację polską było zdjęcie portretu cesarza niemieckiego Wilhelma II
i zastąpieniem go portretem Tadeusza Kościuszki.

Wybuch Powstania Wielkopolskiego dnia 27 grudnia 1918 r. przyspieszył proces polonizacji oświaty w poznańskiem. Autor Kroniki Szkolnej informuje, że tego dnia znikły sztandary niemieckie i Biały Orzeł rozprostował swe skrzydła nad wielkopolską krainą, a język polski zajął przynależne mu miejsce.

Sytuacja w kierskiej placówce oświatowej była wówczas bardzo trudna. W roku szkolnym 1918/1919 r. nauka była często przerywana w wyniku różnych wydarzeń, takich jak pojawieniu się w Kiekrzu grypy czy też braku węgla do ogrzewania sal lekcyjnych w okresie zimowym.

Według autora kroniki w polskiej szkole dzieci uczyły się zdecydowanie chętniej i robiły większe postępy niż dotychczas. Poważnym jednak problemem dla nauczycieli i uczniów był niedobór książek szkolnych, które ze względu na kryzys na rynku papierniczym były trudno dostępne i bardzo drogie. Sytuację ekonomiczną szkoły stale pogarszały trwające wówczas zmagania zbrojne państwa polskiego.

Pierwszym nauczycielem i jednocześnie kierownikiem Katolickiej Szkoły w Kiekrzu po roku 1918 był Józef Wierzchowski, który pracował w tej placówce w okresie zaborów. W późniejszych latach zajmował się on edukacją klas I-III. Za naukę w klasach IV-V odpowiadała natomiast Jadwiga Wojnarowa, zatrudniona w 1923 r. W związku z powiększeniem się szkoły o kolejnych uczniów, trzecim nauczycielem w dalszych latach została pani Misiurewicz.

W 1923 r. Kuratorium w Poznaniu podjęło decyzję o likwidacji ewangelickiej szkoły w Kiekrzu. Po zakończeniu wojny miała ona poważne problemy ze znalezieniem wystarczającej liczby uczniów w związku z emigracją rodzin niemieckich. Ostatecznie budynek szkolny z częścią gospodarczą został przekazany miejscowej, katolickiej gminie szkolnej i odtąd edukacja była prowadzona w dwóch budynkach. Tego samego roku ostatni niemiecki nauczyciel, Neubecker, opuścił Kiekrz.

Początki samorządu uczniowskiego w kierskiej szkole sięgają roku 1926, kiedy to dzięki inicjatywy nauczycielki Jadwigi Wojnarowej miały miejsce wybory do tego organu. Samorząd uczniowski dzielił się na trzy sekcje: naukową, porządkową i oszczędnościową. Pierwsza z nich, naukowa, miała za zadanie pomagać uczniom, którzy nie radzili sobie w nauce. Dzieci, które należały do tej sekcji, przeglądały zadania domowe swoim kolegom i koleżankom oraz je poprawiały.

18 października 1929 r. na emeryturę przeszedł p. Józef Wierzchowski, dotychczasowy kierownik szkoły, który był nauczycielem przez 45 lat. Nowo wybranym kierownikiem kierskiej placówki oświatowej został Jan Tarnawski. W 1931 r. na emeryturę przeszła również Jadwiga Wojnarowa, która została zastąpiona przez Teofilę Miszkową.

W okresie międzywojennym liczba uczniów w kierskiej szkole stale rosła. W roku 1931 do tej placówki uczęszczało 114 dzieci, natomiast w 1933 r. aż 158. Ponadto prognozowano, że nowa reforma oświaty, zakładająca powstanie 7-letniej szkoły podstawowej, doprowadzi do jeszcze większego wzrostu liczby uczniów. W związku z tym w czasach, gdy kierownikiem szkoły był Włodzimierz Szulc, który zastąpił Jan Tarnawskiego w 1935 r., podjęto decyzję o budowie nowej szkoły.

 W kwietniu 1939 r. budowę rozpoczęto. Koszt tej inwestycji szacowano na kwotę 74 tys. zł. W ciągu 3 miesięcy budowniczemu udało się postawić nowy budynek, lecz w związku z agresją Niemiec na Polskę i rozpoczęciem II wojny światowej nauka w nim nie mogła się rozpocząć.

W trakcie II wojny światowej Niemcy przejęli pomieszczenia po polskiej szkole i już we wrześniu utworzyli swoją  placówkę oświatową, która funkcjonowała w ciągu kolejnych 5 lat. Podczas niemieckiej okupacji zniszczono wszystkie środki dydaktyczne oraz symbole związane z polskością.

W marcu 1945 r., w związku z porażką sił niemieckich, które broniły Poznania przed siłami sowieckimi, rozpoczęto organizację nauki w Kiekrzu. Odpowiedzialnymi za to był nowy kierownik szkoły, Edmund Suchomski, oraz nauczyciele Kazimierz Gieszczyński
i Marian Grześkowiak. Ogromnym problemem w odnowieniu procesu dydaktycznego był brak podręczników, które zostały zniszczone przez Niemców w 1939 r.

Mimo trudności finansowych podjęto decyzję o dokończeniu budynku, który postawiono jeszcze przed II wojną światową.
Już w 1946 r. oddano do użytku nowy gmach oraz ukończono wyposażanie 3 sal lekcyjnych. Oddano także pomieszczenie kancelarii, w którym przechowywano dokumenty szkolne, oraz korytarz. Kolejny etap budowy został zrealizowany w latach 1947-1948, kiedy to wykończono niezagospodarowane piętro budynku, położono przewody pod przyszłą elektryfikację budynku oraz wybudowano schody kierujące w stronę głównego wejścia.

W 1947 nowym kierownikiem szkoły została Teofila Miszkowa, nauczycielka tej placówki z okresu międzywojennego, natomiast w roku 1948 została zastąpiona przez Bernarda Justa. W tym czasie do szkoły uczęszczało 211 dzieci. W latach 50. XX w. na terenie szkoły postawiono dom mieszkalny dla nauczycieli.

Bernard Just zmarł w 1963 r. w trakcie pełnienia swoich obowiązków kierowniczych. Przejściowo zastąpiła go Zofia Kołodziejczak, a po niej dyrektorem została p. Anna Pucała. W tym czasie miała miejsce modernizacja szkolnego ogrzewania. W 1974 r. piece kaflowe, które znajdowały się w salach lekcyjnych, zostały zastąpione przez grzejniki żeliwne. Odtąd placówka oświatowa posiadała ogrzewanie centralne. Dwa lata później szkoła utworzyła świetlicę dla uczniów oraz stołówkę, w której otrzymywali oni dwudaniowe obiady.

W 1979 r. dyrektorem kierskiej szkoły został Tadeusz Rzyszczak, który po 3 latach został zastąpiony przez swoją żonę, Urszulę Rzyszczak. W 1984 r. obowiązki te przejęła p. Zofia Galas. W związku z przyłączeniem części Kiekrza do Poznania w 1987 r., tamtejsza placówka oświatowa przestała być szkołą wiejską i otrzymała numer 28.

Na początku lat 90. rozpoczęto rozbudowę szkoły, która to zakończyła się w 1999 r. W 1996 r. Szkoła Podstawowa nr 28 w Poznaniu otrzymała swojego patrona. Został nim pisarz, Kornel Makuszyński. W 1999 r. p. Zofia Galas przeszła na emeryturę i na stanowisku dyrektora Szkoły Podstawowej nr 28 w Poznaniu zastąpiła ją p. mgr Grażyna Maciejewska. Do 2019 roku obowiązki dyrektora szkoły pełniła p. mgr Beata Sobiech.

W 1999 roku wprowadzona została reforma systemu oświaty.

W związku ze zmianami powstały trzyletnie gimnazja. Gimnazjum powstało również w budynku przy Szkole Podstawowej nr 28 w Poznaniu przy ulicy Chojnickiej 57. Gimnazjum nr 67 było niewielką szkołą, położoną na obrzeżach miasta Poznania, na granicy gminy Poznań i gminy Rokietnica. Obwód Gimnazjum nr 67 miał obejmować: Kiekrz, Pawłowice, Rogierówko, Starzyny, PGR Wielkie. Do szkoły mieli uczęszczać również uczniowie z poza obwodu, głównie z Rokietnicy i Strzeszyna.

 

W dniu 1 września 1999 roku o godzinie 9.00 nastąpiło uroczyste otwarcie Gimnazjum nr 67. Ceremoniał otwarcia została poprzedzona mszą  święta  w kościele pw. Świętego Michała Archanioła i Wniebowzięcia NMP w Kiekrzu. Szkoła otrzymała nowe skrzydło budynku przy Szkole Podstawowej nr 28. Dyrektorem szkoły została p. mgr Halina Seifert. Pierwszymi wychowawcami klas pierwszych zostały p. mgr Janina Koziełło, p. mgr Irena Rudna i i p. mgr Alicja Cisak.  Pierwsze ślubowanie uczniów trzech pierwszych klas odbyło się 10 listopada 1999 roku. Drugi rok działania szkoły rozpoczęło  104 uczniów, w tym 48 w dwóch pierwszych klasach. Budynek szkoły został powiększony o nową część. Znalazły się w niej: sala biologiczna, chemiczna, plastyczna, pokój nauczycielski, świetlica, biblioteka, sala komputerowa, archiwum, szatnia, pomieszczenia gospodarcze i sanitariaty. Nowo oddaną część szkoły poświecił  ks. proboszcz Stanisław Nawrot. 19 lutego 2001 roku odbyła się uroczystość podpisania i wmurowania aktu erekcyjnego pod budowę wielofunkcyjnej sali sportowej. Akt erekcyjny został wmurowany przez Wiceprezydent Miasta Poznania Maciej Frankiewicz, Dyrektor Gimnazjum Halinę Seifert oraz Dyrektor Szkoły Podstawowej nr 28 Grażynę Maciejewską. Trzeci rok istnienia szkoły rozpoczął się otwarciem wielofunkcyjnej sali sportowej przy Szkole Podstawowej nr 28 i Gimnazjum nr 67.  Podjęto starania, aby wybrać patrona szkoły. Została przedstawiona lista kandydatów. Po zapoznaniu się z ich życiorysami i osiągnięciami w tym roku wybrano czterech kandydatów: ks. Józefa Tischnera, rotmistrza Witolda Pileckiego, Krzysztofa Kamila Baczyńskiego oraz Dezyderego Chłapowskiego. O swoich faworytach mieli wypowiedzieć się uczniowie, rodzice i nauczyciele. W kwietniu 2002 roku rada pedagogiczna podjęła ostateczną decyzję i został wybrany patron – ks. Józef Tischer. Wybór zaakceptowała najbliższa rodzina ks. prof. Józefa Tischnera. Dnia 14 i 15 maja 2002 roku odbył się pierwszy egzamin gimnazjalny. Pierwszego dnia uczniowie pisali część humanistyczną, a drugiego – część matematyczno–przyrodniczą. We wrześniu 2002 roku budynek szkolny został wyposażony w siłownię. Uroczystego otwarcia siłowni dokonał Prezydent Miasta Ryszard Grobelny dokonał uroczystego otwarcia siłowni.

10 października 2002 roku Rada Miasta Poznania zatwierdziła wniosek Dyrektora Szkoły o nadanie imienia szkole ks. Prof. Józefa Tischnera. Termin uroczystości wyznaczono na 24 maja 2003 roku.
Na uroczystość przybyli: ks. bp Marek Jędraszewski, wiceprzewodniczący Rady m. Poznania Dariusz Lipiński, dyrektor Wydziału Oświaty Urzędu m. Poznania Wanda Musiał, wizytator Kuratorium Oświaty Marietta Soińska, Przewodniczący Rady Osiedla Kiekrz Wanda Porębska, Przewodniczący Rady Gminy Rokietnica Witold Bajerlein, Przedstawiciel NSZZ Solidarność Anna Leśniewska, Janina i Kazimierz Tischnerowie oraz wielu innych gości. Szkoła posiadała sztandar oraz hymn. Była  członkiem ,,Rodziny” Szkół Tischnerowskich. W roku szkolnym 2007/2008 zgodnie
z rozporządzeniem ówczesnego ministra edukacji narodowej obowiązkowym strojem dla uczniów stały się mundurki.
W październiku 2007 roku odbył się Rajd Tischnerowski, który prowadził  do Bochni. W grudniu 2007 roku zostało założone Szkolne Koło Caritas, aby chętni uczniowie mogli nieść pomoc  osobom potrzebującym. Pierwszymi opiekunami koła zostały panie Małgorzata Paluszkiewicz i Renata Dybicz. W tym samym roku został wydany pierwszy numer gazetki szkolnej „Qjonek”. Do redakcji szkolnej gazetki zgłosiło się 50 osób, które wniosły mnóstwo pomysłów, energię i zapał. W pierwszych latach funkcjonowania szkoły zaczęły rodzić się tradycje: Dni Patrona, rajd „Drogami Tischera”, ślubowanie pierwszoklasistów połączone  z obchodami Święta Niepodległości, udział w Marszu Pamięci – 17 września, połowinki klas II i studniówka klas III. Nasi uczniowie zaczęli odnosić sukcesy: laureat Wojewódzkiego Konkursu Fizycznego (2007), II miejsce w konkursie Języka Polskiego  i Literatury „”Złota Żaba” (2007), finalista Wojewódzkiego Konkursu Języka Angielskiego (2006, 2007), finalista Wojewódzkiego Konkursu Chemicznego (2005). Oprócz tego uczniowie zdobywali liczne nagrody i wysokie lokaty w konkursach artystycznych  oraz zawodach sportowych.

W listopadzie 2010  roku została zorganizowana wystawa z okazji dziesiątej rocznicy śmierci patrona szkoły ks. prof. Józefa.
W ten sposób przybliżona została sylwetka ks. prof. Tischnera jako kapłana, filozofa i człowieka. Celem wystawy było również to, aby uczniowie wiedzieli, jak ważne są słowa patrona, jego wskazówki na życie. W 2011 roku szkoła odnotowała kolejne sukcesy. Uczniowie Gimnazjum nr 67 zostali laureatami w wojewódzkich konkursach z języka angielskiego (dwóch uczniów) i z chemii. W 2012 roku szkoła była promowana jako szkoła, która zajmuje II miejsce rankingu poznańskich gimnazjów wg kryteriów Prezydenta Miasta Poznania. Szkoła określana jest jako szkoła sukcesu, a uczniowie osiągają bardzo wysokie wyniki ze wszystkich części egzaminu gimnazjalnego za lata 2009-2011. Szkoła promuje talenty, a wielu z nich  to laureaci i finaliści konkursów przedmiotowych. W 2012 roku szkoła zawarła porozumienie ze Stowarzyszeniem AISEC Polska, którego celem było współpraca w ramach projektu Enter Your Future. W ramach porozumienia przez okres jednego tygodnia studenci z Peru i Nowej Zelandii prowadzili prowadzili warsztaty z uczniami różnych klas.
W 2013 w ramach projektu ze szkołą współpracowali studenci
z Brazylii i Australii.

We wrześniu 2012 roku odbył się kolejny rajd „Śladami Tischera” w Mszanie Górnej. Szkołę reprezentowało troje uczniów wraz z opiekunem. W tym samym roku V edycja Gimnazjady zakończyła się sukcesem w konkurencjach indywidualnych i zespołowych. Gimnazjada  to konkurs, który wyłaniał najwszechstronniejszą szkołę w Poznaniu. W zawodach startowały zespoły 26 osobowe. W 2012 roku kolejnym rankingu wydziału Oświaty M. Poznania szkoła została sklasyfikowana na 7 miejscu. W 2012 roku uczniowie gimnazjum odnieśli kolejne sukcesy: laureat wojewódzkiego konkursu fizycznego, laureatka wojewódzkiego konkursu języka angielskiego, pierwsze miejsce w półfinałach konkursu Avatarek i awans do II etapu Ogólnopolskiej Olimpiady Informatycznej. w 2013 roku po raz pierwszy odbyła się Gala Rozdania Tischnerów  – nagród dla nauczycieli przyznawanych przez uczniów. W 2014 roku dwóch kolejnych naszych uczniów zostało laureatami wojewódzkiego konkursu języka angielskiego. Natomiast w finale konkursu informatycznego szkół gimnazjalnych miasta Poznania i powiatu poznańskiego uczniowie naszej szkoły zajęli 3 miejsce. W 2015 roku uczniowie Gimnazjum nr 67 zdobyli I miejsce w Konkursie Informatycznym Avatarek. Wcześniej było II i III miejsce. W 2015 roku powstała Spółdzielnia Uczniowska „Idaberg”. Nazwa spółdzielni nawiązywała do legendy związanej z Kiekrzem. Głównym celem spółdzielni było prowadzenie działalności handlowej polegającej na prowadzeniu sklepiku  z artykułami szkolnymi, zdrową żywnością
i napojami. Oprócz tego celem było rozwijanie przedsiębiorczości  i wzrost kluczowych kompetencji  niezbędnych w życiu zawodowym i społecznym, takich jak odpowiedzialność, demokratyczne rządzenie, zarządzanie czasem, umiejętność pracy w zespole, kreatywność.
W 2016 roku uczniowie gimnazjum zostali laureatami Wojewódzkiego Konkursu języka angielskiego i historycznego, a w kolejnym  finalistami i laureatami Wojewódzkiego Konkursu języka angielskiego, matematycznego i fizycznego. Uczniowie Gimnazjum nr 67 nie zapominali również o kierskich bohaterach spoczywających na pobliskich cmentarzu i opiekowali się ich grobami. Poza opieką nad grobami, uczniowie pamiętali  o Narodowym Dniu Pamięci Żołnierzy Wyklętych, o rocznicach: Powstania Wielkopolskiego, uchwalenia Konstytucji 3 maja czy odzyskania niepodległości. Brali udział w akcjach ekologicznych takich jak: „Sprzątanie świata” czy „Wiosenne porządki” oraz współpracowali z Fundacją Pomocy  Humanitarnej Redemptoris Missio.

W wyniku reformy szkolnictwa, która została rozpoczęta z dniem 1 września 2017 r. gimnazja ulegały stopniowej likwidacji. Gimnazjum nr 67 im. Ks. prof. Józefa Tischnera przestało funkcjonować 31 sierpnia 2019 r.

 

Od 1 września 2019 w budynku szkoły przy ul. Chojnickiej 57 znajduje się tylko jedna szkoła – Szkoła Podstawowa nr 28, a jej dyrektorem jest p. mgr Halina Seifert.

Powiększ tekst
Wysoki kontrast